fíxate,
canto quixera ser o fume do cigarro
.
que como nube de aurora boreal
ten a maxia policrómica sen aplicar ao básico,
ao tedio do coñecido
.
ves?
como danza polo aire
semellante á lava que sinuosa,
cae polas abas da nada
.
e porqué non un río?
un Santa Lucía nervioso que zigzaguease canle
entre os montes naturais do espazo
.
canto quixera ser vagabundo
escorréndome polas ventás abertas cara ao mundo,
cheo de esperanzas de que 'o fóra' non é abafador
.
deixarme levar polo vento ou pola brisa leve,
esa; que sangra por enriba do mar;
a que foxe sen descanso
.
e na brevidade dunha bafarada de fume,
tan como a vida,
selo todo
.
selo todo, todo;
figuracións do amor porque son corpóreo,
estando feito de fantasías
.
un home de fume feito con fantasmas da ilusión
e ao final
diluírme cego, xordo e mudo como un fume calquera
porque o teu bico abandona a miña boca.
canto quixera ser o fume do cigarro
.
que como nube de aurora boreal
ten a maxia policrómica sen aplicar ao básico,
ao tedio do coñecido
.
ves?
como danza polo aire
semellante á lava que sinuosa,
cae polas abas da nada
.
e porqué non un río?
un Santa Lucía nervioso que zigzaguease canle
entre os montes naturais do espazo
.
canto quixera ser vagabundo
escorréndome polas ventás abertas cara ao mundo,
cheo de esperanzas de que 'o fóra' non é abafador
.
deixarme levar polo vento ou pola brisa leve,
esa; que sangra por enriba do mar;
a que foxe sen descanso
.
e na brevidade dunha bafarada de fume,
tan como a vida,
selo todo
.
selo todo, todo;
figuracións do amor porque son corpóreo,
estando feito de fantasías
.
un home de fume feito con fantasmas da ilusión
e ao final
diluírme cego, xordo e mudo como un fume calquera
porque o teu bico abandona a miña boca.
traducción
fíjate,
cuanto quisiera ser el humo del cigarrillo
.
que cual nube de aurora boreal
tiene la magia policrómica sin aplicar a lo básico,
al tedio de lo conocido
.cuanto quisiera ser el humo del cigarrillo
.
que cual nube de aurora boreal
tiene la magia policrómica sin aplicar a lo básico,
al tedio de lo conocido
ves?
como danza por el aire
semejante a la lava que sinuosa,
cae por las laderas de la nada
.
y porqué no un río?
un Santa Lucía nervioso que zigzaguea se cauce
entre los montes naturales del espacio
.
cuanto quisiera ser vagabundo
escurriéndome por las ventanas abiertas hacia el mundo,
lleno de esperanzas de que 'el afuera' no es abrumador
.
dejarme llevar por el viento o por la brisa leve,
esa; que sangra por encima del mar;
la que huye sin descanso
.
y en la brevedad de una bocanada de humo,
tan como la vida,
serlo todo
.
serlo todo, todo;
figuraciones del amor porque soy corpóreo,
estando hecho de fantasías
.
un hombre de humo hecho con fantasmas de la ilusión
y al final
diluirme ciego, sordo y mudo como un humo cualquiera
porque tu beso abandona mi boca
.
(un agradecimiento especial al amigo Francesc Conardó por su invalorable contribución a mejorar esta propuesta)
Creo que de todos los poemas que te he leído, éste es el que más me ha gustado. Será que le encontré un gran tinte nerudiano y yo amo a Neruda...
ResponderEliminarBesitos en el alma
Scarlet2807
Muy bueno.
ResponderEliminarMe gustó especialmente la última estrofa "un hombre hecho de humo con fantasmas de la ilusión..."
ResponderEliminarUn abrazo.
Esas bocanadas que van a morir en la boca de unos besos, son cenizas... polvo.
ResponderEliminarBesos.
De poder elegir me gustaría ser árbol.
ResponderEliminarSaludos.
Humo, fantasía: home dibuixat i galactic
ResponderEliminarMuy bueno!! Excelente final :)
ResponderEliminarJ&R
gracias Scarlet, David, Delgado, Zarzamora, Antonio, Toro y Palabras, un saludo a vosotros
ResponderEliminarMe has recordado mi sueño de ver la aurora boreal, otra fantasia como el humo
ResponderEliminarMuy bueno
Un abrazo
gracias Lapislazuli, saludos
ResponderEliminarOriginal y sugerente poema,amigo...
ResponderEliminarEl espíritu quiere sobrevolar,escaparse y tocar cielo,como ese humo,que se diluye en el espacio...
Mi felicitación y mi abrazo,poeta.
M.Jesús
gracias Majecarmu, saludos
ResponderEliminar