van conmigo hacia la poesía...

hombre de humo

fíxate,
canto quixera ser o fume do cigarro
.
que como nube de aurora boreal
ten a maxia policrómica sen aplicar ao básico,
ao tedio do coñecido
.
ves?
como danza polo aire
semellante á lava que sinuosa,
cae polas abas da nada
.
e porqué non un río?
un Santa Lucía nervioso que zigzaguease canle
entre os montes naturais do espazo
.
canto quixera ser vagabundo
escorréndome polas ventás abertas cara ao mundo,
cheo de esperanzas de que 'o fóra' non é abafador
.
deixarme levar polo vento ou pola brisa leve,
esa; que sangra por enriba do mar;
a que foxe sen descanso
.
e na brevidade dunha bafarada de fume,
tan como a vida,
selo todo
.
selo todo, todo;
figuracións do amor porque son corpóreo,
estando feito de fantasías
.
un home de fume feito con fantasmas da ilusión
e ao final
diluírme cego, xordo e mudo como un fume calquera
porque o teu bico abandona a miña boca
.




traducción
fíjate,
cuanto quisiera ser el humo del cigarrillo
.
que cual nube de aurora boreal
tiene la magia policrómica sin aplicar a lo básico,
al tedio de lo conocido
.
ves?
como danza por el aire
semejante a la lava que sinuosa,
cae por las laderas de la nada
.
y porqué no un río?
un Santa Lucía nervioso que zigzaguea se cauce
entre los montes naturales del espacio
.
cuanto quisiera ser vagabundo
escurriéndome por las ventanas abiertas hacia el mundo,
lleno de esperanzas de que 'el afuera' no es abrumador
.
dejarme llevar por el viento o por la brisa leve,
esa; que sangra por encima del mar;
la que huye sin descanso
.
y en la brevedad de una bocanada de humo,
tan como la vida,
serlo todo
.
serlo todo, todo;
figuraciones del amor porque soy corpóreo,
estando hecho de fantasías
.
un hombre de humo hecho con fantasmas de la ilusión
y al final
diluirme ciego, sordo y mudo como un humo cualquiera
porque tu beso abandona mi boca
.




(un agradecimiento especial al amigo Francesc Conardó por su invalorable contribución a mejorar esta propuesta)

12 comentarios:

  1. Creo que de todos los poemas que te he leído, éste es el que más me ha gustado. Será que le encontré un gran tinte nerudiano y yo amo a Neruda...
    Besitos en el alma
    Scarlet2807

    ResponderEliminar
  2. Me gustó especialmente la última estrofa "un hombre hecho de humo con fantasmas de la ilusión..."

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  3. Esas bocanadas que van a morir en la boca de unos besos, son cenizas... polvo.

    Besos.

    ResponderEliminar
  4. De poder elegir me gustaría ser árbol.

    Saludos.

    ResponderEliminar
  5. Humo, fantasía: home dibuixat i galactic

    ResponderEliminar
  6. Muy bueno!! Excelente final :)

    J&R

    ResponderEliminar
  7. gracias Scarlet, David, Delgado, Zarzamora, Antonio, Toro y Palabras, un saludo a vosotros

    ResponderEliminar
  8. Me has recordado mi sueño de ver la aurora boreal, otra fantasia como el humo
    Muy bueno
    Un abrazo

    ResponderEliminar
  9. gracias Lapislazuli, saludos

    ResponderEliminar
  10. Original y sugerente poema,amigo...
    El espíritu quiere sobrevolar,escaparse y tocar cielo,como ese humo,que se diluye en el espacio...
    Mi felicitación y mi abrazo,poeta.
    M.Jesús

    ResponderEliminar
  11. gracias Majecarmu, saludos

    ResponderEliminar

saludos