circuido polos teus brazos
eu era o mundo
o teu o universo
polo aire, cual o mesmo aire, voou a túa memoria
como as follas últimas do nostálxico outono
imitando os teus pasos
eu fun o mundo
o teu o infinito
logo quedaron as palabras brillando nas miñas mans
e un adeus resoando polas solitarias rúas
.
Ás veces o axóuxere do recordo axítase
e me despavila o corazón desbrozando ayes
.
porque nun canto da miña existencia noso querer
é estrela nas noites e azul luceiro na alba.
.
fascinoume a flor
crinlle, adoreina
xamais na semente eu pensei
.
así foi noso amor
sentinte, adoreite
se me amabas xamais pregunteime
eu era o mundo
o teu o universo
polo aire, cual o mesmo aire, voou a túa memoria
como as follas últimas do nostálxico outono
imitando os teus pasos
eu fun o mundo
o teu o infinito
logo quedaron as palabras brillando nas miñas mans
e un adeus resoando polas solitarias rúas
.
Ás veces o axóuxere do recordo axítase
e me despavila o corazón desbrozando ayes
.
porque nun canto da miña existencia noso querer
é estrela nas noites e azul luceiro na alba.
.
fascinoume a flor
crinlle, adoreina
xamais na semente eu pensei
.
así foi noso amor
sentinte, adoreite
se me amabas xamais pregunteime
...
Traducción
circuido por tus brazos
yo era el mundo
tu el universo
por el aire, cual el mismo aire, voló tu memoria
como las hojas últimas del nostálgico otoño
imitando tus pasos
yo fui el mundo
tu el infinito
luego quedaron las palabras brillando en mis manos
y un adiós retumbando por las solitarias calles
.
A veces el sonajero del recuerdo se agita
y me despavila el corazón desbrozando ayes
.
porque en un rincón de mi existencia nuestro querer
es estrella en las noches y azul lucero en el alba.
.
me fascinó la flor
le creí, la adoré
jamás en la simiente yo pensé
.
así fue nuestro amor
te sentí, te adoré
si me amabas jamás me pregunté
yo era el mundo
tu el universo
por el aire, cual el mismo aire, voló tu memoria
como las hojas últimas del nostálgico otoño
imitando tus pasos
yo fui el mundo
tu el infinito
luego quedaron las palabras brillando en mis manos
y un adiós retumbando por las solitarias calles
.
A veces el sonajero del recuerdo se agita
y me despavila el corazón desbrozando ayes
.
porque en un rincón de mi existencia nuestro querer
es estrella en las noches y azul lucero en el alba.
.
me fascinó la flor
le creí, la adoré
jamás en la simiente yo pensé
.
así fue nuestro amor
te sentí, te adoré
si me amabas jamás me pregunté
Un amor generoso.
ResponderEliminarHay cosas que no deben preguntarse...
ResponderEliminarUn poema ¡precioso!
ResponderEliminarMe ha encantado, realmente muy bello y de una dulzura , que emociona...
Besitos en el alma
Scarlet2807
Todo tiene su final
ResponderEliminartamally maak
Hola Omar!!
ResponderEliminarSentimientos presentes de un amor pasado,está lleno de ternura por lo que fué y por su recuerdo.
Gracias por compartirlo
Un abrazo!!
El recuerdo, la impronta de lo que fue, pero de alguna manera sigue siendo...un placer leerte Omar..besos.
ResponderEliminarGracias estimados amigos Francesc, Pedro, Scarlet, Daniel, estrella y Rocío, reciban mi sincero saludo
ResponderEliminarOmar,
ResponderEliminarmuy hermosas tus letras. Tienes inspiración y técnica. Estupenda combinación.
Precioso poema en gallego.
Dulce tu palabra
Abrazos
y enhorabuena
Ana
Gracias y bienvenida, saludos para ti Ana
ResponderEliminar